Revista PERPJEKJA

historinë e letërsisë shqiptare, letërsia e re e viteve 90-të, përfshin rrëmbimthi rendin ekzistues të vlerave letrare, në një vorbull rivlerësimi, duke gjeneruar rindërtimin e tij. Nga kjo pikpamje kjo letërsi përbën një fenomen me rëndësi të dorës së parë. Panorama e letërsisë, brenda kufijve shtetëror të Shqipërisë, me pikënisje gjysmën e dytë të shekullit XX dhe me cak kohor vitin 1990, paraqitet e deformuar. Duke i mbajtur parasysh kushtëzimet prapatërheqëse të sistemit letrar e kulturor shqiptar në përgjithësi, dikurmë të forta, pastajmë të pakta, por kurdoherë vepruese, mund të themi se segmenti kohor, të cilit po i referohemi (1945-1990), është nga prapatërheqësit më çoroditës.