Torturat dhe skamja, e mbi të gjitha kërkesat e parreshtura për pavarësi. Pra, u treguan tepër zemërgjerë kur na ftuan, dhe një nëpunës shumë i sjellshëm, i veshur me një kostum që s kishte të sharë na priti prapa ndërtesës së Operas dhe na futi në një autobuz qeveritar. Ishte një autobuz i ri; ajri u mbush nga një kundërmim llaku e lëkure, nga radiua filloi të dëgjohet muzikë dhe autobuzi u nis. Nëpunësi mori në dorë një mikrofon, kroi me thoin e gishtit rrjetën ngjyrë argjendi dhe me një zë të butë na uroi sërish mirëseardhjen. Tha me modesti emrin e tij: Quhem Garek, pastaj na udhëhoqi nëpër bukuritë e kryeqytetit, përmendi sa ishin parqet e si quheshin, shpjegoi mënyrën e ndërtimit të kolonisë model mbi një kodrinë qëlqerore, e cila mbetej ende në terr për shkak të dritës së mëngjezit.
