Në këtë punim paraqitet shtrirja e kontributit të shqiptarëve në Revolucionin Xhonturk (e Turqve të Rinj) dhe shkalla në të cilën besimi i tyre në cilësitë shpëtimtare të kushtetutës i motivoi për sakrifica të mëdha si qytetarë osmanë. Unë argumentoj se vullneti i tyre për të ofruar këto sakrifica, ishte rezultat i natyrës së ndërlikuar të identitetit osman të shqiptarëve, dhe i një përkushtimi ndaj perandorisë që krahasohej me atë të turqve. Edhe pse pjesëmarrja shqiptare dhe turke në revolucion u motivua në pjesën e saj më të madhe nga përkushtimi ndaj osmanizmit, ajo u motivua edhe nga dëshpërimi, pasiguria si dhe frika prej kërcënimeve të jashtme e të brendshme ndaj secilës bashkësi.
Â
