Revista PERPJEKJA

Ndoshta, sepse qëkur dinë për ekzistencën e tyre si vendbanim dhe kjo është mbi njëmijëvjeçare, pa patur rapsodë popullor dhe njerëz të mençur që zotërojnë të fshehtat e jetës dhe sepse ka patur pak burra të

Shqipëroi Milena Selimi Qetësi vere e shtruar. Aromë trëndafilash të lulëzuar. Prekje e lehtë me përjetësinë. Zbrazëti. Kudo. Në stolat e parkut dhe në sheshin e lojërave dhe në shilarset dhe kacavarëset. Dhe në mëngjesoren në cep. Nga pijetoret u larguan bile pjanecët e këtushëm. Papritmas duket ndonjë qen rrugësh, qëndron për një çast, pastaj zhduket diku. Vapa është e padurueshme. Natën-sulm mickonjash. Nuk zgjedhin, as nuk interesohen për grupin e gjakut. Kërkojnë si të shuajnë nevojën e përditshme, thithin gjak të freskët. Sara ka nxjerrë kokë nga dritarja e hapur. Edhe ajo diçka po kërkon. Ka ditë që dëgjon qetësinë. Kërkon ta kthejë në muzikë.

Në esenë e vet Poshtërimi në Ballkan , Ismail Kadare ndër të tjera shkruan: Loja me prejardhjet është, jashtë çdo dyshimi, një nga kotësitë foshnjarake ballkanike. Por kjo nuk do të thotë aspak se provokimi vetë, mund të quhet foshnjarak.

Rrëfimi E madhe është gjëma e mëkatit, shkruar nga Mitrush Kuteli në vitin 1947, kohë shumë e vështirë për autorin, shquhet si një prej krijimeve më përfaqësuese të tij. Në kontekstin e periudhës kur është shkruar, mund të themi pa mëdyshje se Kuteli ka patur vetëdijen e plotë që po nxirrte duarsh një tekst të destinuar për në sirtar.