Revista PERPJEKJA

Peizazh Kilometra vargjeshvarur në telpresin diellin të thahen.Një fëmijë rërën gërvishtnë plazhdhe futet në det.Karrigia jonëu shemb,tani kemi një vend më pak.Në qiell është shtrirënjë re-çarçaf,për zogjtë e lodhur Pa titull 1 Ditët vendosën të martohenme javët,dhe muajt me vitet.Ne, mbetëm jashtë kohedhe ëndërruam të ishimditë ose javë,muaj dhe vite.Lëmshe rrugësh çmbështollëmdhe ecëm mbi to,nga shenjat gjuhësorei zhdukëmpikpyetjet, presjet dhe pikat,e kurrë nuk harruamme kujdes të qeshim,dhe as të qajmë.Fjetëm bashkë,dhe bashkë u zgjuam mëngjeseve,fëmijët që lindën prej neshs patën emra,as rrugët s do të kenë.... Ditët vendosën të martohenme javët,e muajt me vitet.Jashtë mbetëm ne. PA TITULL 2 Ditëtjanë veshur me frakdhe divorcojnë netëtnë gjyqe mëngjesesh,larg kafesëdhe tymit të duhanit,në shtretër të boshatisurnga dëshirat dhe fjalët.Larg prej mejemendime të mbrapshta!sot fëmijët bëhen pleqe të rinjtë burra,dielli unazë dhe unazatteneqe.Larg prej mejeditë të bukura!që sot e tutjeunëdo të plakem. GABIM I PËRHERSHËM Unëkam në shtëpidy lule të kaltraqë nuk më pëlqejnëdhe një tjetërqë shumë e dua, të gjelbër.Kam dhe një vazo në dhomë,plot me dhè të mbushur,pa lule.Atëgabimishte ujis përditë.  NJË KËNGËTAREJE QË Unë tu s të njoh,ti muzikë bluz këndonpër nenga largdhe bëhemi shoqe.Këtu një qen leh me forcëdhe orëtkthyer janënë infeksionqë na ngjitet përditë.Pianoja imekëndon vetë,edhe kitarra,në…

Ashtu më ka mbetur në sy: e kërrusur, me mollëzat e faqeve përjetësisht të skuqura nga nuk di çfarë sëmundjeje, me gishtat e vegjël të duarve gjysmë të përkulur nga një defekt i lindur. E thërrisnim Dede, dhe ishte gjyshja jonë.

Arben Dedja milingonatgëlojnëmiliona e milionamilingonamilimetër përmilimetërlëvrijnëmiliarda milionamilingonamilitante të milimetruaramilitojnëmilenmilingojnë Shpella e trishtimeve të tua (1994) ------------- Brixhilda Ndini KËNAQËSIA E PERËNDIVE Ëngjëjt nuk dinë të qajnë,Nga sytë nxjerrin veç dritëMos u mërzit i dashurQë nuk ndjen dot dhëmshuri për mua. Perandori im (1995) -----  Redi Gjuzi DREJT HIÇIT PO SHKOJ ME LAVDI Eci si i mpirëUrbani ndaloi në stacionLidhëset m u zgjidhënUla kokën dhe volla.Kërkoj një cigare në xhepSikur të kisha një pistoletë,a do të vrisja dikë?(rruga është bosh!)Vrapoj si një pijanec i dehur,Koka u ftohPo më kruhet...Një lypës po fle.Kam nevojë për trupin tëndShurroj poshtë orës së madheSy maceje jeshilNjë qen po ngordhKëpuca m u zgjidh prapë.Kam nevojë për një cigareNjë lypës po fle... Drejt hiçit po shkoj me lavdi. Drejt hiçit me lavdi (1996) --------------------- Mimoza Picari MUSHKONJA Ajo në tavanunë në dyshemeAjo fluturonunë eci pëdhe.Ajo këndon rëndomunë dëgjoj dhe hesht;Ajo më merr gjakunë kruhem dhe hesht. Një e dyta (1996) ----------- Majla Zeneli UNË Unë u shtriva në mes të krevatitsi një rrugëdhe flokët e mijabinin si shiE pjesët e anëshme të krevatittrotuare u bënë.Shiu përplasej mbi tome rreptësi,sidomos mbi jastëkun- një kafshë e bardhë!Një lëkurë e regjur u bë mbulesë.Uniforma e rrugëve me pemëu vesh…

Tarraca ishte sheshi më i madh i kampit. Aty grumbulloheshim për të pritur grupin e policëve të punës që na shoqëronte për në minierë si dhe për apelet e ditës. Qe një sipërfaqe sa dy-tre fusha volejbolli, e shtruar me beton dhe e rrethuar me kangjella hekuri që mbulonte banjat, nevojtoret, depot e teshave të minierës dhe kuzhinën private.