Vetvetiu, gjatë atyre bisedave ku përmenden këto pamje, në kërkim të një identiteti më të mirë, të vjen të distancohesh prej tyre, por ndërkaq ndjen se ato janë një pjesë e jotja. Edhe kur përmend ndonjë vlerë tjetër, përmes të cilës mund të identifikohesh ndryshe, prapë e kupton se po flet për një trup të vetëm për të cilin më shumë nuk ka sesa ka kuptim të flitet duke ia karakterizuar gjymtyrët në më të mira ose më të këqia sepse, tekefundit, ai përfaqëson një diçka të vetme të pandashme.
Kur e vështron vëndin tënd nga dheu i huaj edhe epokat historike sikur ka një anë mjaft pozitive, pasi kështu arrin të kapësh më mirë ndërtimin kockor të vëndit tënd dhe, duke arritur këtë, arrin të bësh një ridimensionim të vlerave të tij, të bëhesh më i ndërgjegjshëm për atë që është e përbashkët për të gjithë dhe për atë që i përket grupimeve të veçanta, për atë që është e qëndrueshme dhe për atë që është krejt kalimtare, për atë që është thelbi dhe për atë që është dukja e gjërave.
