Revista PERPJEKJA

Schwandner-Sievers hulumton situatën e kthimit dhe rreziqet e ritrafikimit të azikërkuesve shqiptare në Britaninë e Madhe nëqoftëse ato deportohen në Shqipëri.

Për shkak të strukturës patrilineale dhe patriarkale të shoqërisë tradicionale shqiptare, rrjetet e solidaritetit midis grave të martuara fshatare në Shqipëri dhe familjes së origjinës së tyre kanë qenë të kufizuara deri në kohët e fundit.

Rënia e Murit të Berlinit që simbolizoi rrëzimin e sistemit socialist në Evropën Qendrore dhe Lindore, u pa me shqetësim nga disa prej autorëve të politikave në Evropën Perëndimore, që parashikuan një “përmbytje” potenciale të vendeve të tyre të kamura prej imigrantëve.

Studimet për migracionin dhe integrimin e minoriteteve etnike kanë vënë në dukje mungesën e kërkimeve për emigrantët “e rinj” që mbërritën pas fillimit të viteve ’90 në Britani.

Pothuajse gjysma e të gjithë shqiptarëve janë larguar nga vendi gjatë dy dekadave qysh prej rënies së komunizmit. Midis tyre, emigrantët në SHBA kanë qenë grupi i tretë për nga madhësia. Ky studim tregon dhe interpreton përvojat e këtij grupi emigrantësh të brezit të parë, dhe në të mbizotëron pikëpamja subjektive e autorit.

Të dhënat nga kërkimet mbi aftësitë gjuhësore të fëmijëve me origjinë shqiptare dhe për modelet e përdorimit të gjuhës brenda familjeve shqiptare tregojnë se brezi i dytë i shqiptarëve në Greqi po e humb gjuhën amtare me shpejtësi.

Ky studim analizon dhe interpreton një kuadër të pasur të dhënash të kohëve të fundit për migracionin e periudhës së pas socializmit të shqiptarëve në Itali. Për nga numri, shqiptarët përbëjnë komunitetin e dytë të të huajve në Itali.

Ky material argumenton se për arsye të përvojës së saj vrullshme gjatë ditëve tona në kuadrin e tranzicionit, varfërisë dhe zhvillimit të pakët, Shqipëria është një laborator i shkëlqyer për studimin e marrëdhënies dinamike dhe të ndërvarur reciprokisht midis migracionit dhe zhvillimit.